· عوارض جانبی اپیویید ها : 1- وابستگی 2- مقاومت دارویی 3-عبور از جفت ( اعتیاد نوزاد - در صورت توقف شیردهی : سندرم محرومیت در نوزاد که منجر به تشنج مکرر می شود. )
1- استفاده از دوزهای بالای اپیویید : کاهش تنفس – کاهش کارکرد قلب – کاهش فشارخون – ایست قلبی
ü اگر علایم حیاتی و تنفس فرد درگیر شود : برای احیا بیمار از آنتاگونیست های اپیوییدها ( آمپول نالوکسان ) استفاده میشود . می تواند علایم سندرم محرومیت بدهد. زمانی استفاده میشود که فرد در اثر اوردوز علایم حیاتی اش درگیر شده و تنفس شدیدا کم دارد.
ü اپیویید هایی که طول اثر کوتاه تر دارند اثر قوی تر و وابستگی بیشتر ایجاد میکنند ( هرویین بالاترین وابستگی) و اپیوییدهای با طول اثر بالا وابستگی کمتر دارند پس متادون داروی بهتری است چون طول اثر بیشتر و وابستگی و مقاومت دارویی کمتری دارد.
ü NSAID ها مهم ترین نقش را در کاهش مواد التهابی دارند. عوارض گوارشی و کلیوی دارند. باعث تشدید مشکلات زخم معده و ترشح اسید معده میشود و در فرد فشارخونی ترشح کلیوی را کاهش داده و باعث افزایش فشارخون میشود.
ü هم خانواده استروییدی هم غیر استروییدی باعث عدم تولید پروستاگلاندین ها میشوند.
ü کاربرد غیر استروییدی ها : 1- ضد تب – با کاهش پروستاگلاندین های التهابی باعث کاهش تب میشوند. مثل شربت ایبوپروفن
2- ضد انعقاد – تنها داروی ضدانعقاد : آسپرین - مابقی داروها قدرت ضدانعقادی کمتری دارند.
3 – بعد عمل جراحی : شیاف دیکلوفناک – شیاف و شربت ایندومتاسین
ü استامینوفن هم ضد درد و هم ضد تب است – قدرت اثر کمتر نسبت به غیر استروییدی ها – امن ترین دارو دردوران کودکی و نوزادی و بارداری است ( انتخاب بعدی برای بچه های سن بالاتر درصورت عدم کاهش تب : ایبوپروفن )
ü درمان میگرن : سوماتریپتان و ارگوتامین C که مسکن نیستند و با برطرف کردن پاتولوژی بیماری ( منقبض کردن عروق مغزی چون علت اصلی میگرن دیلاته یا گشاد شدن عروق مغزی است ) درحالیکه مسکن ها با جمع کردن عوامل التهابی باعث کاهش درد میشوند.
ü داروی درمان سرفه : ترکیبی از کدوئین مثل شربت اکسپکتورانت کدوئین – دکسترومتورفان
ü داروی درمان اسهال غیرعفونی : لوپرامید و دیفنوکسیلات (لوپرامید بهتر چون از سد خونی مغزی عبور نکرده و وابستگی و نئشگی ندارد)
ü در اسهال عفونی جلوی دفع اسهال را نمی گیریم چون دارای مواد سمی حاصل از باکتری است که باید بعنوان مکانیسم جبرانی دفع شود.
ü اندورفین یک مسکن شادی آور اندوژن است.
ü متادون از لحاظ قدرت برابر مورفین است ولی طول اثرش از تمام اپیوییدها بالاتر است : وابستگی و مقاومت دارویی کمتر
ü پتیدین ( مپریدین ) امروزه در بیمارستان ها خیلی زیاد استفاده میشود.
هرویین و کدوئین بعد از آنالوگ سازی ( بوجود اوردن ترکیبی از ترکیبات دیگر ) مورفین بدست می آیند.
